Verrassingen, uitdagingen, een traan en een lach!
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
21 December 2013 | Cambodja, Preah Seihanouk
De eerste feestdag van december: Sinterklaas!! Op 5 december kwam er ‘s middags met de boot een pakket voor ons (goede timing!). Deze was gevuld met allemaal lekkernijen vanuit Nederland: cashewnoten, moppen, truffelkruidnoten, biggetjes, pinda’s en niet te vergeten de twee blokken oude kaas!! Heerliijk! Het deed me denken aan Expeditie Robinson waarbij de deelnemers altijd zo ‘overdreven’ reageren als ze na een paar weken iets westers te eten krijgen. Ik kan me nu toch wel een beetje indenken hoe dat voelt. Dus lieve schoonfamilie: nogmaals heel erg bedankt!!
‘s Avonds hebben we onze slipper gezet en genoten van de lekkere Nederlandse moppen. En natuurlijk hebben we even stil gestaan bij hoe we het thuis zouden vieren. Bijzonder gevoel!
Twee dagen later weer feest! Mijn 25e verjaardag! En dat heb ik geweten ook, want wat ben ik verwend door die twee lieverds hier!
We zijn de dag begonnen met een ontbijtje bij een restaurantje iets verderop in het dorp. Ietsje duurder maar wel iets meer keus op de kaart, dus vandaag was een goed excuus om daar een keertje te eten:D
Daar werd ik verwend met een vrolijke verjaardagsmuts en allerlei cadeautjes van Edwin en Leonie en ook vanuit het thuisfront. Mijn dag kon al niet meer stuk! We sloten het ontbijt af met een heerlijke Twix en Mars. Chocola! Dat was een tijd geleden! Weer zo’n ‘Expeditie Robinson momentje’!
Omdat we toch ook iets nuttigs wilden doen vandaag, gingen we aan de slag met de muurtekening aan de voorkant van ons huis. Tijdens het verven kwam de 2e verrassing: een echte verjaardagstaart!! Die had ik niet zien aankomen! In Nederland is het niet zo’n big deal om even een taart te kopen of te maken. Op het eiland is geen bakker of oven te bekennen. Hier moet je eerst naar het vaste land om iemand te vragen of zij op de juiste datum de taart kan bestellen, ophalen en laten brengen naar de boot. De taart moet afgegeven worden aan de kapitein en moet de 2,5 uur durende wilde boottocht overleven én dan nog afgegeven worden aan de juiste persoon. Dat is wel even anders, maar het is wel gelukt! Hij zag er prachtig uit met een tekst in het Khmer: Kim leeftijd 25! Al snel daarna kwam Pierre met een doos vol rode wijn. Ook niet verkeerd!!
‘s Middags kwam de volgende verrassing: Susanna, de eigenaresse van een restaurantje waar wij regelmatig eten, kwam met een zelfgemaakte taart van pannenkoeken, chocola, mango en pinda’s. Wat ontzettend lief!! En ook nog erg lekker!
Er kwamen meerdere lokale bewoners even langs en kregen van Ed een biertje in de hand gedrukt. Aan feliciteren doen ze trouwens niet echt.. Misschien zijn ze er te verlegen voor, ik weet het eigenlijk niet. Maar dat ze er even gezellig bij kwamen zitten, vond ik al heel leuk!
Tot nu toe vond ik het al een hele geslaagde verjaardag en kon het voor mij al niet meer stuk. Maar de familie Tensen zit boordevol verrassingen! Toen ik onder de douche vandaan kwam, werd er namelijk vuurwerk afgestoken! Dat zal de eerste en de laatste keer zijn dat ik vuurwerk op mijn verjaardag meemaak!
‘s Avonds hebben we samen met Pierre heerlijk gegeten bij Susanna. En ook toen ben ik nog een keer verrast! Die vriend van mij had voor ons tweeën een nachtje geregeld in de bungalow waar we de eerste week op het eiland hebben vertoefd! Wat een lieverd!!
Ik heb echt een super leuke en gezellige verjaardag gehad die vol zat met verrassingen. Nogmaals heel erg bedankt toppers!!!
De volgende dag kregen we helaas niet zo leuk nieuws. Susanna had gezien dat er regelmatig kinderen bij ons huis zitten. Dat klopt, vaak komen kinderen even aanwippen om gezellig een beetje te kletsen in het Engels of om de liedjes uit de lessen te zingen. Susanna waarschuwde ons dat we hier wel mee moesten oppassen, omdat er een aantal kinderen zijn die regelmatig stelen. Susanna en haar man Peakdey wonen sinds 4 maanden op dit eiland en hebben al het één en ander meegemaakt op dit gebied. Peakdey vertelde dat hij wel eens een kind op heterdaad betrapt heeft. Hij ging daarmee naar de ouders van het kind en zij werden boos. Helaas niet op het kind, maar op Peakdey!
Een ander voorbeeld: een kind steelt de slippers van Susanna en de volgende dag loopt moeder met die slippers aan haar voeten. Toen Susanna er iets van probeerde te zeggen, zei moeder dat ze die slippers net nieuw op het vaste land had gekocht. Yeah Right… Ongelofelijk!
Susanna waarschuwde ons vooral voor één kind genaamd Tired. Volgens haar is hij de ergste.
Daar schrok ik helemaal van! Hij is namelijk heel vaak bij ons. Hij wil ontzettend graag Engels leren en dit gaat hem ook verbazingwekkend goed af. Zelfs tijdens mijn volwassen lessen komt hij er vaak bij zitten.
Susanna vertelde ook dat de kinderen vaak doen alsof ze in slaap vallen en als je dan even niet kijkt, jatten ze iets en zijn ze weg. Potverdorie! Een paar dagen geleden heb ik een foto van hem gemaakt omdat hij zo lief lag te slapen in onze stoel…
Dat kwam toch wel even koud op m’n dak. In mijn ogen zijn de mensen hier allemaal heel vriendelijk en achter de kinderen had ik al helemaal geen kwaad gezocht (naast kattenkwaad natuurlijk). Dus wie weet wordt Ed’s telefoon al een paar weken door iemand anders op dit eiland gebruik. We zullen er waarschijnlijk nooit achter komen…
Ookal wil ik het liever niet geloven, vanaf nu gaan we de kinderen iets beter in de gaten houden, helaas…
Vrijdag de 13e zijn we begonnen met het opknappen en verbouwen van de lokalen. De datum zegt het misschien al een beetje… Maar ik zal bij het begin beginnen.
Er zijn drie lokalen: lokaal 2 bestaat voor de helft uit een keuken en de andere helft is open en daar krijgen de kinderen les. De keuken wordt niet meer gebruikt, dus Ed wilde hier graag één dicht lokaal van maken, zodat de kids niet meer de felle zon in hun gezichtjes krijgen. Lokaal 1 en 3 waren we van plan om van binnen en buiten te schuren en te verven.
We zijn de dag heel enthousiast begonnen met het schuren van de muren en tafels samen met de kinderen en onze collega’s Mab en Yon. Al snel kwamen we er achter dat dit niet haalbaar is, vanwege de enorme dikke laklaag die op het hout zit. Ja, met een schuurmachine zou het wel lukken, maar die hebben we niet en als we die wel zouden hebben, hebben we geen stroom. Hoe gaan we dit nou doen? Niet schuren dan maar? Als we iets doen, willen we het goed doen, maar hier is dat toch wel erg lastig af en toe… We besloten om niet te schuren en alleen schoon te maken. Dit bleek ook echt wel nodig te zijn. Overal op de muur zit een laag schimmel en de termieten en hun sporen zijn op veel plekken terug te vinden. Maar dan komt het volgende probleem; de lokalen zijn 4,5 meter hoog en er zijn weinig materialen om die hoogte te bereiken. Hoe gaan we dat weer nou aanpakken?
Dan is er ook nog het 2e lokaal. Toen we eindelijk binnen in het keuken gedeelte mochten kijken, was dat toch wel even schrikken. Het meeste hout is namelijk verrot. Na veel wikken en wegen heeft Ed besloten dat we het hele lokaal om gaan gooien en een nieuwe gaan bouwen. Pff wat een werk…en dat met z’n drieën… Hoe gaan we dit in godsnaam doen?! Hebben we het allemaal toch een beetje onderschat misschien?
Gelukkig heeft een andere vrijwilligersorganisatie op het eiland laten weten dat zij ons willen helpen. Daar waren we erg blij mee, want van de lokale bewoners kunnen we weinig hulp verwachten, helaas.
We zijn nu een week verder en het gaat eigenlijk best goed! Iedere dag krijgen we ‘s morgens en ‘s middags een groep vrijwilligers die ons een paar uur komen helpen. We hebben ondertussen lokaal 1 en 2 aan de binnenkant helemaal schoongemaakt en geverfd en we hebben een begin gemaakt aan de buitenkant. Tot nu toe hebben we voor ieder probleem nog een oplossing gevonden. De ene keer lost het zich vanzelf op, bijvoorbeeld door de oudere kinderen die als aapjes in de nok van het lokaal klimmen om daar te gaan schoonmaken. De andere keer moet je even doorbijten of een angst overwinnen, door bijvoorbeeld hoog op een gammele ladder te klimmen om toch die hogere punten te kunnen verven.
Hoe de verbouwing tot nu toe is verlopen, heeft Leonie weer in een heel mooi filmpje verwerkt: http://www.youtube.com/watch?v=Pq4iWx-wM2M&feature=youtu.be
Ik moet zeggen dat ik me hier steeds sneller leer aanpassen aan de situatie. Het is niet anders en je moet er mee dealen. Zo kregen we deze week te horen dat we onze keukenspullen moesten inleveren. We hadden de spullen tijdelijk geleend. Jammer dat wij dit zelf niet wisten. Weer zo’n verrassing…
Vanaf nu mogen we de keuken gebruiken van een duikgroep op het eiland. Op ‘vaste’ tijden bereiden zij een maaltijd waar wij aan deel mogen nemen. We passen ons dus gewoon weer aan!
En hoe vaak heb je niet dat je tijdens een verbouwing even naar de bouwmarkt of de winkel rijdt, omdat je nog iets nodig hebt? Onze bouwmarkt en winkel is 2,5 uur verderop, dus ook daarin moeten we ons vaak over geven aan de situatie. Gelukkig is er dan een vrijwilliger die toevallig de volgende dag naar het vaste land gaat en heel graag de spullen die we missen voor ons wil kopen en er absoluut geen geld voor wil hebben. Dat maakt je dag weer goed!
De buitenkant schoonmaken en verven van de lokalen en het bouwen van lokaal 2 zal ook zeker weer een uitdaging worden, maar we gaan er voor!
Vanuit het zonnige Cambodja willen wij iedereen hele fijne feestdagen en een hele mooie jaarwisseling toe wensen!! Tot in 2014!!
-
21 December 2013 - 10:44
Karin:
Heey lieve Kim,
Wat kunnen jullie toch alle drie mooie verhalen schrijven. Weer zo'n topverslag.
Net het filmpje van Leonie bekeken en het reisverslag van Edwin gelezen. Wat maakt de hedendaagse
media het toch machtig mogelijk om jullie zo te kunnen volgen.
Wat zijn jullie toch kanjers om zo het schoolgebeuren op te kappen en op te fleuren. Wat ziet het er goed uit!
Gelukkig hulp uit een andere hoek gekregen, want dat is inderdaad wel nodig. Wat een klus.
Jammer dat je ook daar op je spulletjes moet passen en hoe er op gereageerd wordt vanuit de bevolking zelf. Je bent daar voor de lokale bevolking en het minste wat je mag verwachten dat ze van je spulletjes afblijven. Pierre kan hier misschien nog wel wat betekenen voor jullie, die moet hier wel mee aan de slag. Geniet van deze dagen op het vaste land, enige "luxe" op zijn tijd is niet verkeerd om weer even op te laden voor weer een heftige week.
Succes hoor met alles en een dikke knuffel van je schoonmoeder. -
21 December 2013 - 11:11
HarLin:
Je heb er weer een heel mooi verslag van gemaakt Kim. Heb wat foto's gezien op fb en die maken het verhaal hier nog completer om het te begrijpen. Al verschillende keren gaat er steeds iets door mijn hoofd waar ik aan moet denken bij het lezen van jullie verslagen. Nu Edwin ook hier weer een verslag heeft gemaakt kloppen mijn gedachten helemaal. :) Ondanks alle problemen blijven jullie overwinnen, net als de 3 Musketiers. (Y) groetjes en liefs Har&Lin
-
21 December 2013 - 12:39
Lily:
Hey lieve Kim, Wat allemaal weer bijzonder hé, jullie belevenissen, mooie maar soms ook minder mooie zoals wel uit jullie verslagen blijkt.... jammer, maar jullie gaan er goed mee om, heel knap!!
En wat zien de gebouwen die jullie hebben opgeknapt er super mooi uit, wat een klus...
Nou meis, ik ben super trots op jullie!!
En dan vanuit het druilige Nederland wensen we jullie een hele zonnige kerstdagen en prachtige jaarwisseling!
Kusjes en liefs van je moedertje XXXX -
31 December 2013 - 18:02
Harlin:
een heel gelukkig nieuwjaar met elkaar, maar er wat moois van daar in de vreemde.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley