Ons laatste weekje op Koh Rong Samloem
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
06 Februari 2014 | Cambodja, Preah Seihanouk
Er is veel gebeurd nog deze laatste week! Vooral de bouw van de school is erg opgeschoten. Het is nog niet af, maar wel in een staat waarin Leonie het met de mensen om haar heen kan afmaken. Dat is voor ons allemaal een fijn idee!
Ed en ik hebben ons daarnaast gericht op onze duikcursus, waar ik erg naar uit keek. Pierre had beloofd dat we dit voor ons vertrek zouden mogen doen. De afgelopen maand werken en eten we samen met een andere organisatie die zich richt op het behouden van de onderwaterwereld. James en Gareth (de mannen achter dit project) zijn iedere dag met duiken bezig. Gareth wilde heel graag onze duikcursus doen, dus dat kwam goed uit!
Afgelopen vrijdag gingen we voor de eerste keer met alles er op en er aan het water in. EINDELIJK!
Helaas verliep het iets anders dan gehoopt... We moesten een aantal skills onderwater doen, zoals je regulator uit je mond halen en er weer terug in stoppen en je duikbril vol laten lopen met water en door uit te blazen via je neus de bril weer te vullen met lucht. Ik heb de skills gedaan, maar ik vond het (onverwacht) verschrikkelijk eng! Ik kan me niet herinneren wanneer ik me voor het laatst zó bang voelde. De uren erna was ik behoorlijk van de rel en er van overtuigd dat ik niet nog een keer het water in zou gaan.
De volgende dag besloot ik om het toch nog een keer te proberen en na een goed gesprek met Gareth besloten we om eerst even met z’n tweeën het water in te gaan. Op deze manier hopen dat ik er iets meer aan zou gaan wennen. Het ging gelukkig een stuk beter, dus even later weer met z’n drieën het water in om de volgende skills te oefenen. Dit keer gebeurde weer hetzelfde als de 1e keer helaas... Ik had het idee dat ik niet genoeg lucht kreeg en dat gaf me een heel angstig gevoel. Met de apparatuur was niks mis, dus het lag toch echt aan mij. Ik besloot toen de cursus niet voort te zetten en gewoon lekker te genieten van de laatste paar dagen op het eiland. Tuurlijk baalde ik ontzettend, vooral omdat Bora een paar dagen eerder had gezegd dat we voor ons vertrek een keer met z’n allen zouden duiken. Gareth gaf aan dat ik dat evengoed zou kunnen doen zonder certificaat. Gareth zou dan mijn buddy zijn en als ik me dan niet prettig zou voelen, zouden wij gewoon kunnen stoppen en afhaken van de rest. Maar ook daar zag ik enorm tegen op...
Eric, een andere duikinstructeur op het eiland, had m’n verhaal aangehoord en kwam de volgende dag met het voorstel om het nog een keer te proberen, maar dit keer samen met hem en zijn apparatuur. Al was het alleen maar om me iets veiliger te voelen onderwater met al die spullen aan m’n lichaam, zodat ik mee zou kunnen met de fundive (de duik met z’n allen). Wetende dat vooral Edwin het heel jammer zou vinden als ik niet mee zou gaan, wilde ik het wel proberen. Dus daar ging ik weer! Poging 4! Gelukkig ging het goed en ik heb zelfs nog iets meer skills geoefend. Ik ben erachter gekomen dat ik gewoon even de tijd nodig heb om te wennen aan de apparatuur en het onderwater zijn, daarna gaat het eigenlijk heel goed! Ik heb besloten om de cursus niet af te maken, omdat er ondertussen niet veel tijd meer over was. Ik weet nu dat ik het wel kan, maar ik heb gewoon iets meer tijd nodig. Dus wie weet maak ik het ooit een andere keer nog af!
De dag voor ons vertrek hebben Bora, Le, Ed, Gareth en ik de fundive gedaan. Gareth kan heel makkelijk en snel mensen op hun gemak stellen en dat deed hij ook tijdens de duik, waardoor ik er ontzettend van genoten heb!
’s Avonds heb ik voor de aller laatste keer Zumba les gegeven aan de kids. Het was super! De hele “zaal” stond vol met kids en toeschouwers! Toen ik na het laatste liedje dacht klaar te zijn, werden er twee stoelen neergezet door Leonie, waar Ed en ik nog even op moesten gaan zitten..? Leonie had met alle kids een liedje ingestudeerd voor ons! En daarna een hele grote groepsknuffel! Fantastisch!! En dan te bedenken dat de kinderen geen woord Engels konden spreken toen wij hier ruim 3 maanden terug kwamen en nu zingen ze een enorm lied in het Engels voor ons! (Hier schrijft een HELE trotse teacher!!!)
Ik kijk er heel erg naar uit om weer m’n familie en vrienden om me heen te hebben, maar tegelijkertijd vind ik het lastig om afscheid te nemen van dit prachtige eiland. Toen we vertrokken stond de pier vol met kinderen, collega’s en vrienden! Wat geeft dat een ontzettend goed gevoel!!
Ik ben heel blij dat Leonie het project gaat voortzetten, want we hebben onze eind doelen nog niet bereikt. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze er voor zal blijven gaan, maar toch voelt het gek om haar daar “alleen” achter te laten, omdat we er met z’n drieën aan begonnen zijn. Vanuit Nederland zullen we haar evengoed zoveel mogelijk proberen te helpen, maar dat is toch heel anders dan de afgelopen maanden natuurlijk. Maar nogmaals, ik weet zeker dat ze het daar heel goed zal (blijven) doen!
Ik kijk terug op een ontzettende mooie ervaring. Ik heb heel veel mogen ervaren en leren en al het positieve ga ik zeker koesteren!
Ons avontuur is nog niet helemaal afgelopen, want Ed en ik gaan eerst nog 2 weken genieten in Singapore en Maleisië! Zondagochtend 23 feb verwachten we weer te landen op schiphol.
Ik vermoed dat dit mijn laatste blog zal zijn, dus bijdeze wil ik nogmaals iedereen bedanken voor de leuke en lieve reacties! Het doet me heel goed om te horen dat jullie m’n blogs lezen en op deze manier een beetje mee kunnen genieten van onze, toch wel bijzondere, ervaringen.
O-kun jraean (dank jullie wel) en hopelijk tot snel!!!
Ed en ik hebben ons daarnaast gericht op onze duikcursus, waar ik erg naar uit keek. Pierre had beloofd dat we dit voor ons vertrek zouden mogen doen. De afgelopen maand werken en eten we samen met een andere organisatie die zich richt op het behouden van de onderwaterwereld. James en Gareth (de mannen achter dit project) zijn iedere dag met duiken bezig. Gareth wilde heel graag onze duikcursus doen, dus dat kwam goed uit!
Afgelopen vrijdag gingen we voor de eerste keer met alles er op en er aan het water in. EINDELIJK!
Helaas verliep het iets anders dan gehoopt... We moesten een aantal skills onderwater doen, zoals je regulator uit je mond halen en er weer terug in stoppen en je duikbril vol laten lopen met water en door uit te blazen via je neus de bril weer te vullen met lucht. Ik heb de skills gedaan, maar ik vond het (onverwacht) verschrikkelijk eng! Ik kan me niet herinneren wanneer ik me voor het laatst zó bang voelde. De uren erna was ik behoorlijk van de rel en er van overtuigd dat ik niet nog een keer het water in zou gaan.
De volgende dag besloot ik om het toch nog een keer te proberen en na een goed gesprek met Gareth besloten we om eerst even met z’n tweeën het water in te gaan. Op deze manier hopen dat ik er iets meer aan zou gaan wennen. Het ging gelukkig een stuk beter, dus even later weer met z’n drieën het water in om de volgende skills te oefenen. Dit keer gebeurde weer hetzelfde als de 1e keer helaas... Ik had het idee dat ik niet genoeg lucht kreeg en dat gaf me een heel angstig gevoel. Met de apparatuur was niks mis, dus het lag toch echt aan mij. Ik besloot toen de cursus niet voort te zetten en gewoon lekker te genieten van de laatste paar dagen op het eiland. Tuurlijk baalde ik ontzettend, vooral omdat Bora een paar dagen eerder had gezegd dat we voor ons vertrek een keer met z’n allen zouden duiken. Gareth gaf aan dat ik dat evengoed zou kunnen doen zonder certificaat. Gareth zou dan mijn buddy zijn en als ik me dan niet prettig zou voelen, zouden wij gewoon kunnen stoppen en afhaken van de rest. Maar ook daar zag ik enorm tegen op...
Eric, een andere duikinstructeur op het eiland, had m’n verhaal aangehoord en kwam de volgende dag met het voorstel om het nog een keer te proberen, maar dit keer samen met hem en zijn apparatuur. Al was het alleen maar om me iets veiliger te voelen onderwater met al die spullen aan m’n lichaam, zodat ik mee zou kunnen met de fundive (de duik met z’n allen). Wetende dat vooral Edwin het heel jammer zou vinden als ik niet mee zou gaan, wilde ik het wel proberen. Dus daar ging ik weer! Poging 4! Gelukkig ging het goed en ik heb zelfs nog iets meer skills geoefend. Ik ben erachter gekomen dat ik gewoon even de tijd nodig heb om te wennen aan de apparatuur en het onderwater zijn, daarna gaat het eigenlijk heel goed! Ik heb besloten om de cursus niet af te maken, omdat er ondertussen niet veel tijd meer over was. Ik weet nu dat ik het wel kan, maar ik heb gewoon iets meer tijd nodig. Dus wie weet maak ik het ooit een andere keer nog af!
De dag voor ons vertrek hebben Bora, Le, Ed, Gareth en ik de fundive gedaan. Gareth kan heel makkelijk en snel mensen op hun gemak stellen en dat deed hij ook tijdens de duik, waardoor ik er ontzettend van genoten heb!
’s Avonds heb ik voor de aller laatste keer Zumba les gegeven aan de kids. Het was super! De hele “zaal” stond vol met kids en toeschouwers! Toen ik na het laatste liedje dacht klaar te zijn, werden er twee stoelen neergezet door Leonie, waar Ed en ik nog even op moesten gaan zitten..? Leonie had met alle kids een liedje ingestudeerd voor ons! En daarna een hele grote groepsknuffel! Fantastisch!! En dan te bedenken dat de kinderen geen woord Engels konden spreken toen wij hier ruim 3 maanden terug kwamen en nu zingen ze een enorm lied in het Engels voor ons! (Hier schrijft een HELE trotse teacher!!!)
Ik kijk er heel erg naar uit om weer m’n familie en vrienden om me heen te hebben, maar tegelijkertijd vind ik het lastig om afscheid te nemen van dit prachtige eiland. Toen we vertrokken stond de pier vol met kinderen, collega’s en vrienden! Wat geeft dat een ontzettend goed gevoel!!
Ik ben heel blij dat Leonie het project gaat voortzetten, want we hebben onze eind doelen nog niet bereikt. Ik heb er alle vertrouwen in dat ze er voor zal blijven gaan, maar toch voelt het gek om haar daar “alleen” achter te laten, omdat we er met z’n drieën aan begonnen zijn. Vanuit Nederland zullen we haar evengoed zoveel mogelijk proberen te helpen, maar dat is toch heel anders dan de afgelopen maanden natuurlijk. Maar nogmaals, ik weet zeker dat ze het daar heel goed zal (blijven) doen!
Ik kijk terug op een ontzettende mooie ervaring. Ik heb heel veel mogen ervaren en leren en al het positieve ga ik zeker koesteren!
Ons avontuur is nog niet helemaal afgelopen, want Ed en ik gaan eerst nog 2 weken genieten in Singapore en Maleisië! Zondagochtend 23 feb verwachten we weer te landen op schiphol.
Ik vermoed dat dit mijn laatste blog zal zijn, dus bijdeze wil ik nogmaals iedereen bedanken voor de leuke en lieve reacties! Het doet me heel goed om te horen dat jullie m’n blogs lezen en op deze manier een beetje mee kunnen genieten van onze, toch wel bijzondere, ervaringen.
O-kun jraean (dank jullie wel) en hopelijk tot snel!!!
-
06 Februari 2014 - 16:19
Stefan:
Mooi verhaal Kim en over het duiken, kan het mij helemaal voorstellen dat het best eng is! Wat een avontuur weer. Geniet van Singapore en Maleisië. GroetS! -
06 Februari 2014 - 16:38
Ronald En Anouk :
Hee Kim!
Aan ik kan me er alles bij voorstellen, ik vond duiken ook supereng! Met die zware luchtflessen op je rug voelde ik me net een schildpad :p gelukkig heb je er later wel van kunnen genieten want het zo bijzonder die onderwater wereld! Leuk om de zumba foto's te zien hoor, dat is helemaal jouw ding :) lekker nog de laatste weken reizen en we zien jullie in Nederland!
Liefs ons -
06 Februari 2014 - 16:43
Karin:
Heey lieverd,
Wat een avontuur en wat een durf heb je getoond met het duiken! Iets wat je eng vindt, toch weer proberen te doen.
Gelukkig dat het is gelukt (niet helemaal, maar toch!)
Altijd moeilijk om afscheid te nemen van iets, wat eigenlijk een beetje een definitief afscheid is.
Wat zien wij ook weer uit naar de 23 februari!
Maar eerst even lekker genieten van jullie laatste weekjes.
Een hele fijn reis en een hele fijne tijd daar in Singapore en Maleisië.
Een dikke knuffel van ons -
06 Februari 2014 - 16:59
Paul:
Wederom een mooi verhaal!
Geniet nog maar goed van de laatste weken! -
06 Februari 2014 - 20:02
Michelle:
Kim, wat heb je dit toch goed gedaan! Geniet nog even lekker van de laatste weekjes.
Liefs Michelle -
06 Februari 2014 - 20:55
Djoeke Degeling:
Enig, wat een belevenis. Daar zul je nog vaak aan terugdenken. Nog veel plezier op de rest van jullie reis en ik vond het fantastisch om te lezen en geweldig, dat jullie dit gedaan hebben en Leonie nog gaat doen. een dikke knuffel van ons en we zien je vast wel weer gauw. Groetjes, Ton en Djoeke. -
06 Februari 2014 - 22:30
Theresia:
Kim , geweldig om je verslag weer te kunnen lezen . Ik voelde met je mee hoor
over het duiken . Het leek mij óók fantastisch. Maar na een keer een proefduik gedaan te hebben, hoefde ik niet meer . Ik vond het doodeng . Ik vond het zó jammer . Wat zullen we weer blij zijn als je weer op Shoof terug bent . Ik snap dat het voor jullie heel dubbel is . Je zult het allemaal best gaan missen denk ik . Ga samen maar lekker genieten . En we hopen op een hele fijne terugvlucht naar huis .
Veel liefs van ons . -
06 Februari 2014 - 23:40
Rob En Joan:
Hey Kim en Ed!
Wat weer leuk om jullie verhaal te lezen en kim jouw ervaring!
Wat moet dit fantastisch zijn!
Ik geloof inderdaad dat jullie terug kunnen kijken op een onwijs mooi project!
Geniet nog van jullie welverdiende vakantie!
Liefs Rob en Joan -
06 Februari 2014 - 23:43
Joan:
Enne... wat onwijs stoer, dat je het duiken iedere keer weer opnieuw hebt geprobeerd!!! -
12 Februari 2014 - 21:57
Fiona:
Hee lieve Kim en ed!
Nu gaan jullie lekker jullie laatste ruime week vakantie genieten! Ook naar Maleisië ben ik wel benieuwd dus die verhalen hoor ik tuis wel! Leuk dat jullie evengoed nog wat tijd aan het duiken hebben kunnen besteden. Zelf vond ik het ook erg eng en ben ook gestopt.. Nog altijd jammer, dus wees maar blij en trots dat je het bleef proberen!
Tot snel schatjes :)
Xxx fie -
23 Februari 2014 - 01:42
HarLin:
WELKOM THUIS
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
